Πάρτυ για τα 2α γενέθλια της Σωτηρίας

P7160311

Στις 16 Ιουλίου, στα μέσα του καλοκαιριού, ένα Σάββατο με πανσέληνο, πριν από 2 χρόνια, γεννήθηκε η Σωτηρία.
Για μένα τα γενέθλια είναι μέρα γιορτής της ζωής και ήθελα να κάνω ότι καλύτερο.
Με είχε πιάσει καλλιτεχνική μανία και όλο έκοβα, έκοβα, μέχρι που η μεγάλη μέρα έφτασε και όλα ήταν όπως ήθελα.
Το θέμα ήταν η Minnie. Και δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο μιας και η Σωτηρία κοιμάται και ξυπνάει με μια Minnie αγκαλιά.

Οι προσκλήσεις αποκάλυπταν το θέμα μιας και ήταν εμπνευσμένες από αυτό.

27062013315

Βέβαια η χαρτοκοπτική δεν σταμάτησε στην πρόσκληση.
Ας τα πάρω όμως από την αρχή.

Είχα στο μυαλό μου να φτιάξω, 3 γλυκάκια και 3-4 αλμυρά.
Το ένα γλυκάκι, ήταν κάτι σαν γλυφιτζουράκι με μπισκότα oreo και τυρί κρεμά, τυλιγμένο με σοκολάτα.
Το αποτέλεσμα ήταν αποτυχημένο, μιας και όσα δεν έπεσαν από μόνα τους τα έριξα εγώ ρίχνοντας, κατά λάθος, κάτι πιατάκια πάνω τους και …

P7150292

P7150294

Προσπερνώ την αποτυχία και σκέφτομαι ότι μάλλον ήταν πολλά τα 3 γλυκάκια μιας και θα είχαμε και την τούρτα.

Το δεύτερο, ήταν μια ιδέα που πήρα από το RealFamilyFood που το ονομάζει : σοκολατένιες μπουκιές στο κουταλάκι.

P7160296

Το τρίτο γλυκάκι ήθελα να είναι κεϊκάκια τυλιγμένα σε ένα χαρτί που είχα φτιάξει με θέμα, πάντα τη Minnie.

P7160305

P7160306

Τα γλυκάκια τα κερνούσα με το που έρχονταν οι φίλοι μας.
Στα παιδάκια έδινα τα κουταλάκια και στους γονείς τα κεϊκάκια.

Για να τους δροσίσω, μετά το γλυκό, πρόσφερα «ροζ» λεμονάδα.
Είχα διαβάσει τόσα στο internet για τη «ροζ» λεμονάδα που δεν μπορούσα να μην την δοκιμάσω.
Η συνταγή που πλησιάζει περισσότερο με τη λεμονάδα που έφτιαξα είναι αυτή, μόνο που αντί για χυμό cranberry εγώ έβαλα φραγκοστάφυλλο.

P7160298

Τα αλμυρά που επέλεξα να φτιάξω ήταν : Κρέπες με κοτόπουλο, Σουφλέ, Κοτομπουκιές και Πιτσάκια.

P7160307

Η τούρτα ήταν και αυτή σχεδιασμένη να ταιριάζει με το θέμα του πάρτυ.

P7160314

Για τους φίλους της Σωτηρίας είχα φτιάξει κολιέ για το λαιμό που έγραφε : Ήμουν κι εγώ στα 2α γενέθλια της Σωτηρίας, και έφτιαξα και κηρομπογιές σε σχήμα από ζωάκια (4 για κάθε παιδάκι).
Αγόρασα ένα μπλοκάκι και μια σφραγιδούλα ζωάκι και τα δίναμε στα παιδάκια φεύγοντας.

collage

Αυτό όμως που για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία και έβαλα τα δυνατά μου να γίνει ωραίο, είναι οι ευχές που έγραψαν οι φίλοι μας για τη Σωτηρία.
Κάθε χρόνο ζητάω από τους φίλους μας να γράψουν ευχές σε καρτούλες σχεδιασμένες για το πάρτυ και μετά εγώ επιμελούμαι το που θα μπουν.
Φέτος αποφάσισα να φτιάξω ένα exploding-box που είδα εδώ.
Βέβαια η διακόσμηση ήταν σχετική με τη Minnie.

collage 2

Τα σχέδια που χρησιμοποίησα τα βρήκα εδώ.


Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία

P6170145

 

 

 

 

 

Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία και την γράψανε παιδιά.
Τα παιδιά της γειτονιάς μου.
Ήταν ένα ευχάριστο απόγευμα και νομίζω ότι τώρα είναι πιο όμορφος
ο δρόμος μπροστά από το σπίτι μου.
Είναι χρωματιστός.

Και έτσι ξεκινάει το καλοκαίρι.


Δημοψήφισμα για τον βρεφονηπιακό σταθμό στο Αιγάλεω.

Σήμερα είναι μια μέρα που κάτι σημαντικό συμβαίνει στη γειτονιά μου.
Πολύ καιρό σκέφτομαι να αναφερθώ στο θέμα και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το κάνω.
Αν και είμαι από τη Λάρισα, μένω στο Αιγάλεω εδώ και 15 χρόνια.

Στην περιοχή μου λοιπόν, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πάρκο, γνωστό ως Μπαρουτάδικο.
Πηγαίνω συχνά βόλτα με τη Σωτηρία στο Μπαρουτάδικο, ακούμε τα πουλάκια,  παίζουμε
και σίγουρα είναι πολύ καλύτερα από το να μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι.
Έξω τώρα από το πάρκο, είναι ένας χώρος στον οποίο εδώ και 2 χρόνια λειτουργεί ένα αναψυκτήριο, το οποίο μέχρι τότε ήταν εγκαταλελειμμένο.

Το θέμα τώρα πιο είναι;
Στον χώρο αυτόν, δίπλα από το αναψυκτήριο, έχει μελετηθεί να γίνει βρεφονηπιακός σταθμός με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.
Σήμερα λοιπόν γίνεται δημοψήφισμα, σε τοπικό επίπεδο, για το αν θα γίνει αυτός ο βρεφονηπιακός σταθμός ή όχι.

Εδώ και 1 χρόνο παρακολουθώ την κινητοποίηση κάποιων ανθρώπων για να μη γίνει
αυτός ο σταθμός, προτάσσοντας το επιχείρημα  ότι δεν θέλουν την τσιμεντοποίηση του πάρκου.
Θέλουν να παρουσιάσουν το θέμα σαν να πρόκειται για οικολογική καταστροφή,
ενώ στην ουσία ο χώρος αυτός εκτός από τα 2, 3 δέντρα που έχει και τα σκυλιά που τον επισκέπτονται συχνά, δεν προσφέρεται για καμία άλλη δραστηριότητα.
Κάθε άλλο πάρα τσιμεντοποίηση θα γίνει, μιας και θα φυτευθούν καινούργια δέντρα
σε ένα χώρο που βρίσκεται εκτός του πάρκου.
Ο χώρος που μέχρι τώρα δεν απασχολούσε κανέναν, μιας και ήταν εντελώς εγκαταλελειμμένος,
απέκτησε σημασία για κάποιους  όταν αποφασίστηκε να γίνει σταθμός και να μην παραμείνει ανεπαρκής αλάνα.

Ξαφνικά πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να ξαναγίνει παιδική χαρά, ενώ οι ίδιοι  πριν 2 χρόνια τη θεωρούσαν ακατάλληλη και επικίνδυνη για να παίζουν τα παιδιά τους.
Άλλωστε και παιδική χαρά θα γίνει, με τις απαραίτητες προδιαγραφές, για να παίζουν τα παιδιά όλων μας τις ώρες μετά το σχολείο.

Κάποιοι γονείς δεν έχουν την πολυτέλεια να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και αναγκάζονται να τα πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Συνήθως λείπει η χρηματοδότηση για τέτοιας έκτασης έργα και τώρα που έχει λυθεί αυτό
το θέμα,  μια ομάδα 50, καθοδηγούμενων κατά τη γνώμη μου, ατόμων εμποδίζουν ένα έργο
τόσο μεγάλης σημασίας.

Στην περίοδο που διανύουμε  με όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται, δεν θα μου έκανε εντύπωση αν μια μέρα πουληθεί ο εν λόγω χώρος σε κάποιον ιδιώτη, που θα χτίσει ότι του κάνει κέφι.
Τότε τι θα πουν αυτοί οι 50;
Ότι θέλουν να βλέπουν πράσινο και όχι μπετόν;

Όπως έχω ξαναπεί η πρόοδος θα έρθει μέσα από την παιδεία, μόνο που δεν ξέρω κατά πόσο θα υπάρχει παιδεία.
Αντί να πάμε μπροστά, πάμε όλο και πιο πίσω.

Αυτό που μένει είναι να δούμε αν μερικοί καθοδηγούμενοι γονείς, θα καταφέρουν να εμποδίσουν ένα τόσης υψηλής σημασίας έργο, όπως είναι η δημιουργία ενός σχολείου.

Και κάτι ακόμα. Τι θα πουν αυτοί οι γονείς στα παιδιά τους, όταν δεν θα υπάρχει βρεφονηπιακός σταθμός για να αφήσουν με τη σειρά τους τα δικά τους παιδιά, ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν;
Θα είναι τότε περήφανοι γι’ αυτό που τώρα παινεύονται ότι κάνουν;
Λυπάμαι που ακόμα και σήμερα,  το 2013, κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ήρωες
σταματώντας ένα σχολείο που εγώ και αρκετοί άλλοι στην εποχή μου δεν είχαμε την τύχη να έχουμε, μιας και κάναμε μάθημα σε σπίτι που είχε παραχωρηθεί για τη χρήση αυτή.


Παιδικό παπούτσι

33.

Πάντα έλεγα ότι ρούχα δανεικά δεν έχω πρόβλημα να φοράει το παιδί μου.
Είναι δύσκολοι οι καιροί και πόσα ρούχα άλλωστε να αγοράσεις!

Τα παπούτσια όμως, πίστευα και πιστεύω, είναι σημαντικό να είναι καινούργια για να μην έχουν πατηθεί από άλλο ποδαράκι και σωστά ανατομικά, ειδικά για τα πρώτα του βήματα
που σχηματίζεται το πόδι του.

Σήμερα έπεσα από τα σύννεφα γιατί σε μια ερευνά αγοράς που έκανα, διαπίστωσα,
ότι τα παπούτσια που αγόραζα, ειδικά, για να είναι ανατομικά σωστά, δεν είναι.

Άρχισα να ψάχνω το θέμα »παπούτσι» γιατί η Σωτηρία περπατάει στις μύτες των ποδιών της και η παιδίατρος μας έχει πει ότι πρέπει να φοράει συνέχεια παπούτσια και μας έδωσε μάλιστα
τις εξής προδιαγραφές :
1. Να έχει καμάρα
2. Να είναι μποτάκι
3. Να έχει ενίσχυση στη φτέρνα

Σήμερα λοιπόν συνειδητοποίησα τι θα πει ενίσχυση στη φτέρνα.
Το 1 και το 2 τα είχαν τα παπούτσια που αγοράζαμε μέχρι τώρα.
Το 3 όμως όχι.
Η ενίσχυση είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει για να μην αφήνει το πόδι να σηκωθεί και κατ’ επέκταση να φύγει από τη θέση του.

Δεν θα αναφέρω τι παπούτσια αγοράζαμε μέχρι τώρα γιατί έχουν πολύ κάλο όνομα
και κατά τη μέχρι τώρα γνώμη μου ήταν και τα καλύτερα γι’ αυτό και τα αγόραζα.
Θα αναφέρω όμως τι παπούτσια είδα σήμερα και κατάλαβα την τεράστια διαφορά που έχουν
από τα άλλα.
Δεν έχω σκοπό να τα διαφημίσω άλλα σίγουρα αν με είχε ενημερώσει κάποιος νωρίτερα
τώρα η Σωτηρία να πάταγε κανονικά.

Είναι λοιπόν, τα «Μούγερ», τα παπούτσια που έχουν ειδική ενίσχυση σε όλη τη φτέρνα και κρατάνε
το πόδι στη θέση του.

Σήμερα έμαθα και κάτι επίσης σημαντικό.
Όλα τα παπούτσια χάνουν την ανατομία τους μετά τους 3 μήνες.

Εύχομαι να ήμουν αρκετά κατατοπιστική και βέβαια είμαι ανοιχτή σε κάτι που έγινε αντιληπτό από εσάς και μπορεί να βοηθήσει.


Μάρτης – Έθιμο

Είναι σε όλους γνωστό το βραχιολάκι «Μάρτης» με την άσπρη και κόκκινη κλωστή που το φοράμε για να μας προστατέψει από τον καυτό ήλιο του Μάρτη.
Είναι από τα έθιμα που μου αρέσει να τηρώ και δεν ξεχνάω.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πήρα άσπρη και κόκκινη κλωστή, τις έστριψα και έβαλα ένα βραχιολάκι στη Σωτηρία και ένα φόρεσα εγώ.

Στη Λάρισα (ίσως και σε άλλα μέρη) στο τέλος του Μάρτη κόβουμε το βραχιολάκι αυτό και το κρεμάμε σε ένα κλαράκι για να το πάρει το χελιδόνι να χτίσει τη φωλιά του.
Σε αντάλλαγμα αφήνει ένα δωράκι κάτω από το κλαράκι.

Σύντομα ο Μάρτης τελειώνει και κοντεύει η μέρα που θα κρεμάσουμε το βραχιολάκι μας στο κλαρί της λεμονιάς που είναι έξω από το σπίτι μας.
Ανυπομονώ να δω πως θα φανεί στη Σωτηρία όλο αυτό.

Εσείς το ξέρατε αυτό το έθιμο;

Τι άλλο έθιμο για το «Μάρτη» έχετε στην περιοχή σας;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

31-03-2013

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Σήμερα η Σωτηρία κρέμασε μόνη της το «Μάρτη» στη λεμονιά και δεν νομίζω ότι κατάλαβε ότι το χελιδόνι θα πάρει την κλωστούλα για να φτιάξει φωλιά και θα της φέρει ένα δωράκι.

Αφού έφαγε το μεσημέρι, της λέω «μήπως θέλεις να δεις αν έφερε κάτι για σένα το πουλάκι;»
Και τότε γύρισε το κεφάλι της και είδε μέσα από την κουρτίνα ένα ροζ ελεφαντάκι.
Τότε κατάλαβε ότι κάτι γίνεται.

-Τι είναι αυτό Σωτηρία;

-Ακούα  (αρκούδα).

-Τίνος είναι αυτό καλέ; Μήπως το έφερε το πουλάκι.

-Ναι. Η-η-ή-α-ς (Σωτηρίας).

Απίστευτο.
Το πήρε αγκαλιά και το έφερε μέσα.
Το μεσημέρι εννοείται ότι κοιμήθηκε με το δώρο που της έφερε το χελιδονάκι.


Εθελοντισμός

Ο Εθελοντισμός για μένα είναι κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά.

Την πρώτη φορά που συμμετείχα σε διοργάνωση σαν εθελόντρια ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004.
Φοιτήτρια τότε ήθελα να είμαι μέσα στα γεγονότα.
Η εμπειρία : Ανεπανάληπτη.

Από τότε ψάχνω τρόπο να συμμετέχω σε διάφορες δράσεις με σκοπό να προσφέρω αλλά και να περάσω καλά.
Πάντα οι εντυπώσεις είναι οι καλύτερες και αναμένω την επόμενη διοργάνωση που θα συμμετέχω,
Η τελευταία μου συμμετοχή ήταν στα Special Olympics το 2011, 10 μέρες πριν γεννήσω τη Σωτηρία.
Έτσι η Σωτηρία είναι εθελόντρια από την κοιλιά ακόμα.
Από τότε δεν συμμετείχα ξανά, μέχρι τώρα.

Μια μέρα το τηλέφωνο χτύπησε για να μου πουν αν θέλω να συμμετέχω στην Αναβίωση των 1ων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων που θα γίνει στο Καλλιμάρμαρο στις 12 Απριλίου.
Η απάντηση βέβαια ήταν : Ναι.
Έτσι χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα κάνω, πήγα στο Ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ και μετά από μια σύντομη οντισιόν μου είπαν ότι θα είμαι στην ομάδα της Θάλασσας.
Το Σάββατο 23 Μαρτίου ήταν η 1η πρόβα.
Η χαρά μου απερίγραπτη.

Έτσι θα ανήκω και εγώ στο καλλιτεχνικό κομμάτι όλων αυτών που θα διαδραματιστούν στο Καλλιμάρμαρο στις 12 Απριλίου.

Κατά τη γνώμη μου, ο εθελοντισμός είναι κάτι που είναι ωραίο να καλλιεργούμε στα παιδιά μας.
Μια κοινωνία στην οποία το χρήμα κυριεύει, με κάνει να θέλω να μεταδώσω στο παιδί μου άλλες αξίες που θα υπερνικήσουν του χρήματος.
Βοηθάω, γνωρίζω άλλους ανθρώπους και βγαίνω από το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον,  περνάω
καλά και κάθε φορά που γυρίζω σπίτι έχω να θυμάμαι ότι : Ήμουν και εγώ εκεί.


Πως να φτιάξετε εύκολα μια φούστα tutu

Έχοντας δει πολλά site με tutus και το πως μπορεί κανείς να φτιάξει μόνος του, αποφάσισα να το επιχειρήσω.
Είδα ότι είναι πολύ διαδεδομένες σαν κατασκευή.

Εγώ το απέφευγα γιατί στο ράψιμο δεν τα πάω και πολύ καλά (ούτε κουμπί να ράψω δεν μπορώ).
Η έκπληξη μου, τεραστία, όταν είδα ότι δεν χρειάζεται ούτε να πιάσω κλωστή στα χέρια μου.
Είναι απλό.

Σε μια κορδέλα, σχετικά μακριά, δένεις δυο κόμπους, ανάλογα με τη μέση του παιδιού.
Ανάμεσα από τους κόμπους, δένεις το τούλι που προηγουμένως έχεις κόψει σε λωρίδες.
Ένας εύκολος τρόπος να κόψεις το τούλι είναι να το κάνεις ρολό στο μάκρος που το θέλεις και να το κόψεις ανά 10 πόντους περίπου.
Τις λωρίδες από τούλι τις δένεις στην κορδέλα κάνοντας θηλιά.
Όσο πιο φουντωτή θέλεις να κάνεις την tutu τόσο περισσότερο τούλι βάζεις.

Πριν κάνω την πρώτη μου tutu είδα ένα βίντεο που με βοήθησε εδώ.

Σας παρουσιάζω τις δικές μου και εύχομαι καλή επιτυχία σε όσους το τολμήσουν.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

28092012228   28092012229

OLYMPUS DIGITAL CAMERA   OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA   OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Περιττό να πω ότι τα παιδιά τις λατρεύουν !!!


Σχολές γονέων

Συνέχεια ακούω ότι κανείς δεν σου μαθαίνει πως να είσαι σωστός γονιός.
Ή μήπως σου μαθαίνει;

Το διάστημα που ήμουν έγκυος παρακολούθησα μαθήματα στις σχολές γονέων.
Πολλοί γονείς θα ήθελαν να παρακολουθήσουν αντίστοιχα μαθήματα αλλά δεν υπάρχει καμιά
ενημέρωση.
Εγώ έμαθα τυχαία από την κουμπάρα μου ότι γίνονται μαθήματα για γονείς στον παιδικό σταθμό
που πήγαινε η μικρή της.
Η επίσημη σελίδα είναι αυτή.
Για τα δυτικά προάστια η έδρα είναι στο Αιγάλεω και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει
μαζί μου για να του δώσω τα στοιχεία της υπεύθυνης.

Παρακολουθώντας τα μαθήματα συνειδητοποίησα πόσα »λάθη» ήμουν έτοιμη να κάνω.
Ο τρόπος που μεγαλώσαμε, καλός ήταν, αλλά μπορεί να γίνει και καλύτερος.

Και όπως είπε η ψυχολόγος - δασκάλα των μαθημάτων : «Η γνώση είναι δύναμη».

Ας μπούμε λοιπόν στη διαδικασία  αρχικά να ενημερωθούμε και στη συνέχεια να κάνουμε τις
απαραίτητες διορθώσεις σε ότι νομίζουμε ότι πρέπει να αλλάξει.
Η αλλαγή είναι δύσκολη γιατί έχει εδραιωθεί μέσα μας ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των γονιών μας,
αλλά αν θέλουμε όλα τα μπορούμε.
Η τελειότητα δεν είναι ποτέ ο στόχος, γιατί τέλειος δεν είναι κανείς, μπορεί όμως ο καθένας μας να γίνει
καλύτερος γονιός.
Αν προσπαθήσουμε όλοι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Δεν είμαι ειδικός και η απόψεις μου για τη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού είναι υποκειμενικές.
Θα μεταφέρω όμως κατά διαστήματα κείμενα από τις σημειώσεις μου στα μαθήματα και
ενδιαφέροντα άρθρα, απλά για προβληματισμό και ίσως για συζήτηση.


Ελληνικό σχολείο

Ελληνική παιδεία.
Τα παιδιά λένε είναι το μέλλον.
Η παιδεία τότε των παιδιών καθορίζει το πως θα είναι το μέλλον αυτό.

Με έχουν ενοχλήσει τόσα πράγματα που δεν ξέρω τι να περιμένω πια.
Αναρωτιέμαι τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον.

Θα αναφερθώ σε κάτι που συμβαίνει τώρα και πλήττει τα παιδάκια της γειτονιάς μου.
Στην περιοχή μου είναι το 17ο δημοτικό στο Αιγάλεω.
Και δεν χωράει το μυαλό μου αυτό που συμβαίνει.

Η ανιψιά μου φέτος θα έπρεπε να πηγαίνει προνήπια.
Το πως το περίμενε δεν περιγράφεται.
Θα πήγαινε «σχολείο».
Πήρε τσάντα, παγούρι, ταπεράκι για το τοστ, μπλοκ ζωγραφικής, μαρκαδόρους.
Χτένισε τα μαλλιά της, φόρεσε το καινούριο της φόρεμα και πήγε στο σχολείο.

Το όνειρο δεν κράτησε για πολύ.
Η δασκάλα της, από ότι είπε ο διευθυντής, έχει κάποιο πρόβλημα υγείας  με τις φωνητικές της χορδές και ζήτησε να μετατεθεί σε γραφείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Αν και μου ακούστηκε παράξενο, μιας και η κοπέλα είναι αναπληρώτρια και θα μπορούσε απλά να μην κάνει τα χαρτιά της φέτος, αφού έχει πρόβλημα, το προσπερνώ.
Μια εβδομάδα δεν κάνανε μάθημα γιατί είχε πάρει αναρρωτική, δεύτερη το ίδιο.
Λέω, θα φέρουν αντικαταστάτρια, η κοπέλα έχει πρόβλημα και δεν είναι σε θέση να μπει στην τάξη.
Και εδώ έρχεται η απάντηση, ότι τελικά η δασκάλα μετατέθηκε και δεν θα έρθει αντικαταστάτρια γιατί τα προνήπια δεν είναι υποχρεωτικά.

Πάμε καλά;

Τα παιδάκια δε, που δηλώσαν ότι θέλουν να παραμένουν στο ολοήμερο κάνουν μάθημα κανονικά.
Του χρόνου, δηλαδή, τα νήπια θα είναι δυο ταχυτήτων.
Τα μισά παιδιά θα έχουν παρακολουθήσει τα προνήπια και τα αλλά μισά όχι.
Άσε που άντε να πούμε στην ανιψιά μου ότι τελικά δεν θα πάει σχολείο, που με τόση λαχτάρα ετοιμαζόταν τόσο καιρό.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έτσι θα χτιστεί το μέλλον.


Καρεκλάκι αυτοκινήτου

Τον τελευταίο καιρό ψάχναμε για καρεκλάκι αυτοκινήτου.

Το παλιό που είχαμε δεν χωράει πια τη Σωτηρία και έτσι έπρεπε να πάρουμε μεγαλύτερο.

Το πρώτο που είχαμε ήταν αυτό που τη βάλαμε φεύγοντας από το μαιευτήριο.

Από εκείνη τη μέρα δεν πήγε πουθενά χωρίς να καθίσει στο καρεκλάκι της.

Όσο ήταν μωράκι έμπαινε και στο καρότσι και έτσι μας βόλεψε διπλά.

Όσον αφορά τα καρεκλάκια αυτοκινήτου είμαι απόλυτη.

Είναι ο μόνος τρόπος να προστατεύσει κανείς το παιδί του όσο αυτό μετακινείτε με το αυτοκίνητο.

Έχω αποφασίσει να κάθομαι μαζί της στο πίσω κάθισμα, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να φοράω ζώνη.

Το καλοκαίρι και καθώς πηγαίναμε για μπάνιο  στην παραλιακή  κάποιος από πίσω δεν πρόλαβε να
σταματήσει και έτσι πέφτει πάνω στον πίσω μας και αυτός με τη σειρά του πάνω μας.

Όλοι όσοι ήμασταν στο αυτοκίνητο ήμασταν δεμένοι με τις ζώνες και η Σωτηρία όπως πάντα στο
καρεκλάκι της.

Αν και δεν ήταν μεγάλο το χτύπημα εγώ είχα δυο μέρες πονοκέφαλο από το τράνταγμα.

Η Σωτηρία ούτε που κουνήθηκε, λόγω του ότι το καρεκλάκι της κοίταγε προς τα πίσω.

Όταν λοιπόν αποφασίσαμε να αλλάξουμε καρεκλάκι διαβάσαμε πολλά άρθρα στο internet, είδαμε
αποτελέσματα crash test και μάθαμε ότι το να κοιτάει το παιδί προς τα πίσω μέχρι 4 χρονών είναι
5 φορές πιο ασφαλές από το να κοιτάει μπροστά.

Σε όσους το έλεγα βέβαια μου έλεγαν ότι δεν μπορεί να κοιτάει προς τα πίσω γιατί θα ζαλίζεται.

Και εδώ έρχεται η απορία.

Τα παιδάκια στο εξωτερικό που κάθονται ανάποδα δεν ζαλίζονται;

Ας πούμε ότι έχουν καλύτερους δρόμους.

Αλλά και πάλι δεν πρέπει τότε να προστατεύουμε τα παιδιά μας ακόμα περισσότερο αφού ξέρουμε
ότι οι δρόμοι στην Ελλάδα δεν είναι καλοί και έτσι προκαλούνται περισσότερα ατυχήματα;

Τέλος πάντων, ο κάθε γονιός είναι υπεύθυνος για το παιδί του και δεν θα τον κρίνω.

Μετά από πολύ ψάξιμο, βρήκαμε ένα καρεκλάκι που μπαίνει προς τα πίσω μέχρι 4 χρονών.

Και ήταν το μοναδικό που άφηνε χώρο ανάμεσα στο καρεκλάκι και στο κάθισμα του αυτοκινήτου
για να μπουν τα πόδια του παιδιού.

Εύχομαι να μη γίνει ποτέ τίποτα όσο μετακινούμαστε και το ίδιο θα ευχηθώ και σε κάθε οικογένεια,
με ή χωρίς καρεκλάκι.

Θα αναφέρω και κάτι που πολλοί δεν το γνωρίζουν.

Ποτέ με μπουφάν τα παιδάκια στο καρεκλάκι, γιατί δημιουργεί κενό ανάμεσα στη ζώνη και
στο σώμα του παιδιού και η ζώνη δεν το κρατάει σωστά.

Καλές μετακινήσεις σε όλους.