Όπως είχα γράψει και παλιότερα το θέμα «πάνα« είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Για την ακρίβεια και γιατί είναι μια μέρα που θέλω να θυμάμαι, στις 18/5/2013 η Σωτηρία έβγαλε μια και καλή την πάνα και έκοψε και το μπιμπερό.
Ξέρω πολύ καλά ότι έχει να κάνει με το παιδί και ότι το κάθε ένα έχει το ρυθμό του.
Έτσι δεν θέλω να κάνω καμία σύγκριση, ούτε να υπερηφανευτώ έναντι άλλων παιδιών που
καθυστέρησαν.
Θέλω παρόλ’ αυτά να πω στη Σωτηρία, που ίσως κάποτε διαβάσει αυτό το κείμενο, ότι νοιώθω πολύ
περήφανη για το κατόρθωμα της.
Νοιώθω το ίδιο περήφανη για ότι καταφέρνει και για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

Ποια είναι η Σωτηρία;
Είναι αυτή που :

• Δεν θέλει σε καμία περίπτωση να της πάρεις αυτό που κρατάει στο χέρι,  π.χ. ένα παιχνίδι, ένα μαχαίρι,  αν όμως της το ζητήσεις  πολύ ευχαρίστως θα σου το δώσει.
• Έχει αρχίσει και μιλάει,  με το δικό της τρόπο βέβαια. Εγώ αργώ να καταλάβω τι μου λέει,  άλλα με υπομονή το λέει και το ξαναλέει μέχρι να καταλάβω. Και αν τα καταφέρω «η μάνα», φωνάζει δυνατά : Ναιαιαιαιαιαι. Νοιώθει και εκείνη περήφανη για μένα που κατάφερα να βρω τη λέξη.
• Ανεβαίνει όρθια στο σκαμπό και λέει : Κόκοας είμαι.
• Αν τη ρωτήσω κάτι, απαντάει : Ναι μαμά ή Όχι μαμά. Το λέει τόσο συχνά που απαντάει με τον ίδιο τρόπο και στον Σταμάτη από κεκτημένη ταχύτητα.
•  Όταν κάθεται στο «γιο-γιο» (μικρό στεφάνι στη λεκάνη), τραγουδάει : α ουνεϊάκι ουνεϊάκι τύπε α η υάς (αχ κουνελάκι κουνελάκι τρύπες να μην τρυπάς).
• Ότι δει ή ακούσει κατι, μας λέει τι είναι και πάντα τελειώνει με τη λέξη, είναι, π.χ. σκύλος ΕΙΝΑΙ.

Εκτός από αυτά είναι και πολλά άλλα η Σωτηρία, που τα νοιώθω και δεν περιγράφονται με λέξεις.
Όλες οι μαμάδες για τα παιδιά τους νοιώθουν τα καλύτερα και δεν θα αποτελέσω εξαίρεση.
Είναι το παιδάκι μου και το υπεραγαπώ.

Υ.Γ. Ο ελέφαντας όπως φαίνεται στη φωτογραφία φοράει και αυτός πάνα.
Όταν η Σωτηρία έβγαλε την πάνα, έβγαλε την πάνα και από τον ελέφαντα.
Αφού δεν την χρειάζεται εκείνη, ούτε ο ελέφαντας την χρειάζεται.

…………………………………………………………………………………………………………………………

Ξέχασα να αναφέρω ένα ωραίο κόλπο που εφαρμόζω κάθε φορά που βγαίνουμε βόλτα.
Ίσως φανεί χρήσιμο σε κάποιες μανούλες.

Όταν πάμε βόλτα λοιπόν, κουβαλάω μαζί μου ένα γιο-γιο (αναγκαίο κακό μιας και δεν θέλω να της φορέσω πάνα, αλλά ούτε και να μείνω σπίτι).
Έχω επίσης μαζί μου, ένα ρολό σακούλες (αυτές που είναι για τα σκουπίδια, τις μικρές) και κάθε φορά που θέλει να κάνει πιπί, βάζω μια σακουλίτσα στο γιο-γιο.
Όταν τελειώσει ρίχνω λίγο χαρτί για να τραβήξει τα πολλά υγρά, την δένω κόμπο και την πετάω στο κοντινό καλαθάκι για τα σκουπίδια.
Το γιο-γιο μένει έτσι καθαρό για την επόμενη χρήση και το πάρκο, η παιδική χαρά, το λούνα παρκ το ίδιο.

Περιττό να πω ότι, η Σωτηρία δεν έχει βραχεί ποτέ σε βόλτα, μιας και δεν καθυστερώ καθόλου.
Εύχομαι να βοήθησα.

Εδώ και αρκετό καιρό ασχολούμαστε με το θέμα γιο-γιο και πως σιγά σιγά θα βγάλουμε την πάνα.
Ήθελα να περάσει ο χειμώνας και μετά να αρχίσουμε δειλά δειλά τις προσπάθειες,
όμως το παιδάκι μου δεν κρατιέται.

Ήδη εδώ και καιρό κάνει κακά στο «δικό μας γιο-γιο» με μια μικρότερη στεφάνη που της έχουμε πάρει.
Δεν έχουμε βγάλει την πάνα, άπλα είναι κάποιες φορές που θέλει να πάει στο «γιο-γιο» και δεν της χαλάω χατίρι.

Έχει βάλει στόχο να βγάλει την πάνα για να βάλει »βρακί».
Δεν έχω λόγια. Της έχει μπει στο μυαλό και θεωρεί άδικο να μην έχει και εκείνη »βρακί» όπως λέει.

Από τη μια βλέπω ότι είναι η ώρα να κάνουμε το «μεγάλο βήμα», από την άλλη όμως σκέφτομαι
ότι δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το θέμα με τα «ατυχήματα», που σίγουρα θα υπάρχουν,
ενώ έχω στρωμένα τα χαλιά.
Μέχρι που σκέφτηκα να ξεστρώσω τα χαλιά μήπως μετά αλλάξει γνώμη, αλλά όλη μέρα
καθόμαστε στο πάτωμα και ακόμα δεν κάνει και τόση ζέστη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτομαι την ευκολία μου, απλά θέλω να είναι οι συνθήκες με το μέρος μου ώστε όταν θα έχουμε »ατυχήματα» να τα προσπεράσουμε χωρίς νεύρα,
αλλά με υπομονή και επιμονή μέχρι τέλους.

Και εκεί που σκεφτόμουν τι να κάνω, έπεσα πάνω σε ένα εκπαιδευτικό »βρακί».
Είναι από μέσα πετσετέ και από έξω νάιλον.
Ήταν σαν κάποιος να άκουσε τη σκέψη μου και την επιθυμία της Σωτηρίας.

Δεν έχω κάνει ακόμα δοκιμή γιατί σήμερα το αγόρασα αλλά έχω τρελαθεί στην ιδέα ότι το παιδάκι μου θα φορέσει »βρακί» που τόσο πολύ το θέλει.
Εκείνη δε, μόλις το πήραμε είχε ενθουσιαστεί, αν και στην αρχή το φόρεσε στο κεφάλι.
Αύριο θα κάνουμε την πρώτη δοκιμή και το βράδυ θα σας έχω νεότερα.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Η πρώτη προσπάθεια δεν μπορώ να πω ότι πέτυχε.
Πολύ καλή η ιδέα αλλά …
Πρέπει να άντεξε το πολύ μισή ώρα μέχρι να το βρέξει.
Τα ρούχα της πάντως έμειναν στεγνά.

Άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν μπορεί να το ελέγξει.
Μήπως να περιμένω μέχρι την επόμενη προσπάθεια για να μην κουραστεί
και όταν είναι η ώρα της τελικά αντιδράσει;