Πάντα έλεγα ότι ρούχα δανεικά δεν έχω πρόβλημα να φοράει το παιδί μου.
Είναι δύσκολοι οι καιροί και πόσα ρούχα άλλωστε να αγοράσεις!

Τα παπούτσια όμως, πίστευα και πιστεύω, είναι σημαντικό να είναι καινούργια για να μην έχουν πατηθεί από άλλο ποδαράκι και σωστά ανατομικά, ειδικά για τα πρώτα του βήματα
που σχηματίζεται το πόδι του.

Σήμερα έπεσα από τα σύννεφα γιατί σε μια ερευνά αγοράς που έκανα, διαπίστωσα,
ότι τα παπούτσια που αγόραζα, ειδικά, για να είναι ανατομικά σωστά, δεν είναι.

Άρχισα να ψάχνω το θέμα »παπούτσι» γιατί η Σωτηρία περπατάει στις μύτες των ποδιών της και η παιδίατρος μας έχει πει ότι πρέπει να φοράει συνέχεια παπούτσια και μας έδωσε μάλιστα
τις εξής προδιαγραφές :
1. Να έχει καμάρα
2. Να είναι μποτάκι
3. Να έχει ενίσχυση στη φτέρνα

Σήμερα λοιπόν συνειδητοποίησα τι θα πει ενίσχυση στη φτέρνα.
Το 1 και το 2 τα είχαν τα παπούτσια που αγοράζαμε μέχρι τώρα.
Το 3 όμως όχι.
Η ενίσχυση είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει για να μην αφήνει το πόδι να σηκωθεί και κατ’ επέκταση να φύγει από τη θέση του.

Δεν θα αναφέρω τι παπούτσια αγοράζαμε μέχρι τώρα γιατί έχουν πολύ κάλο όνομα
και κατά τη μέχρι τώρα γνώμη μου ήταν και τα καλύτερα γι’ αυτό και τα αγόραζα.
Θα αναφέρω όμως τι παπούτσια είδα σήμερα και κατάλαβα την τεράστια διαφορά που έχουν
από τα άλλα.
Δεν έχω σκοπό να τα διαφημίσω άλλα σίγουρα αν με είχε ενημερώσει κάποιος νωρίτερα
τώρα η Σωτηρία να πάταγε κανονικά.

Είναι λοιπόν, τα «Μούγερ», τα παπούτσια που έχουν ειδική ενίσχυση σε όλη τη φτέρνα και κρατάνε
το πόδι στη θέση του.

Σήμερα έμαθα και κάτι επίσης σημαντικό.
Όλα τα παπούτσια χάνουν την ανατομία τους μετά τους 3 μήνες.

Εύχομαι να ήμουν αρκετά κατατοπιστική και βέβαια είμαι ανοιχτή σε κάτι που έγινε αντιληπτό από εσάς και μπορεί να βοηθήσει.

Ο χειμώνας έκανε την εμφάνιση του και στην Αθήνα, γιατί από ότι μαθαίνω σε άλλες πόλεις
έχει εμφανιστεί νωρίτερα.

Το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει, και έρχεται το ερώτημα : Με τι σκεπάζεις ένα παιδί;

Κουβέρτα, πάπλωμα ή υπνόσακος;

Συνήθως τα παιδιά ξεσκεπάζονται στον ύπνο τους και αυτό ανησυχεί πολλούς γονείς.
Το ίδιο και εμένα.

Σαν λύση βρήκα τον υπνόσακο.

Έτσι από πέρυσι η Σωτηρία κοιμάται με υπνόσακο.

Δεν έχει, όμως, μανίκια και έτσι την σκεπάζω και με μια μικρή κουβερτούλα φλις.

Άκουσα, ότι φτιάχνονται πλέον αμάνικοι για να μην παθαίνουν τα παιδιά θερμοπληξία.

Τα χεράκια τους όμως δεν κρυώνουν;

Πολλοί παιδίατροι λένε ότι δεν πρέπει να ντύνουμε τα παιδιά χοντρά το βράδυ. Πιο είναι όμως τελικά το όριο που κάνει κάτι να θεωρηθεί χοντρό;

Σήμερα νομίζω κάνει περισσότερο κρύο και τη σκέπασα και με μια κουβέρτα.

Όλο το βράδυ θα έχω το νου μου μήπως και ξεσκεπαστεί, μήπως ιδρώσει;

Εγώ, το βράδυ αν δεν είμαι καλά σκεπασμένη δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Γιατί για τα παιδιά να μην ισχύει το ίδιο;

Εσείς με τι σκεπάζετε τα παιδιά σας;

Ο ύπνος των παιδιών είναι θέμα σε πολλές συζητήσεις με άλλες μαμάδες.

Αυτό, όμως, που με απασχολεί δεν είναι ότι η μικρούλα μου δεν κοιμάται, αλλά το πως κοιμάται.

Μέχρι τώρα (18 μηνών), το βραδύ την παίρνω αγκαλίτσα και τη νανουρίζω μέχρι να κοιμηθεί.

Όταν διάβασα το εξής :

Η μάνα δεν είναι ένα πρόσωπο για να στηρίζεσαι επάνω του

αλλά, εκείνη που σε βοηθά να μη χρειάζεσαι στηρίγματα.

άρχιζα να προβληματίζομαι.

Κάνω καλά που τη νανουρίζω ή μήπως την κάνω να στηρίζεται επάνω μου και δεν την αφήνω να τα καταφέρει μόνη της;

Από την άλλη  κάποιες φορές όταν την βάζω στην κούνια της για να κοιμηθεί μόνη της, φωνάζει »μαμά» (επίμονα) και μόλις την πάρω αγκαλιά χαλαρώνει και κοιμάται.

Άρα μήπως έχει ανάγκη να νοιώθει ότι την αγαπάω και δεν την εγκαταλείπω μονή της σε ένα δωμάτιο;

Έχω μπερδευτεί.

Τι να είναι καλύτερο;

• Να νοιώθει στοργή και ας στηρίζεται επάνω μου;
• Να στηρίζεται στον εαυτό της και να μη νοιώθει ένα μέρος της στοργής μου;

Υπάρχει πάλι το ενδεχόμενο να με χειρίζεται.

Τι κάνω σε αυτή την περίπτωση;

Πολλά τα ερωτήματα.