Η ιστορία αυτή με τον Άι Βασίλη πάντα με έφερνε σε δύσκολη θέση. Να ξέρει το παιδί την αλήθεια ή όχι.

Όταν ήμουν μικρή έμαθα ότι δεν υπάρχει Άι Βασίλης κάπως απότομα και όπως και άλλα πράγματα στη
ζωή μου δεν δεχόμουν να το πιστέψω με τίποτα.

Όλα ξεκίνησαν όταν αποφάσισα να του γράψω γράμμα. Δεν είχα τελειώσει όμως το διάβασμα, και η μαμά μου μου έλεγε να τελειώσω πρώτα με τα μαθήματα μου, και γράφω το γράμμα μετά. Εγώ επέμενα ότι το γράμμα είχε προτεραιότητα και τότε ακούω τη φράση :

-Δεν υπάρχει Άι Βασίλης, οπότε δεν χρειάζεται να γράψεις γράμμα.

-Και τότε ποιος φέρνει τα δώρα;

-Οι γονείς. Και χωρίς να μας καταλάβουν τα παιδιά, τα βάζουμε κάτω από το δέντρο.

-Αποκλείεται.

Έπεσα από τα σύννεφα.

Έτσι και εγώ, ακόμα και σήμερα,  ίσως από αντίδραση, δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν υπάρχει Άι Βασίλης και κάθε χρόνο κοιτάζω κάτω από το δέντρο να βρω το δώρο μου.

Αλήθεια τα παιδιά σας γράφουν γράμμα στον Άι Βασίλη;